De muzikale theatervoorstelling QUEEN OF DISCO van RIGHTABOUTNOW INC. gaat over de opkomst, ondergang en wedergeboorte van discomuziek in New York in de jaren zeventig, en in het bijzonder over disco-icoon Sylvester, bekend van de hit You Make Me Feel (Mighty Real).

Regisseur Marjorie Boston stelde speciaal voor de Dagkrant een kleine selectie van discoklassiekers samen, om op die manier een licht te laten schijnen op de wereld van dit swingende genre.

You Make Me Feel (Mighty Real) – Sylvester

“Dit nummer is de belichaming van wat het betekent om non-binair te zijn. In feite zegt Sylvester in de tekst: ‘Laat me nou gewoon mezelf zijn.’ Of hij nou wakker werd en lippenstift op deed, hoge hakken wilde dragen, of z’n snorretje liet staan: hij kwam uit voor hoe hij was en deed dat door middel van disco.”

Le Freak – Chic

“Eigenlijk was de tekst in het refrein eerst ‘fuck off’ in plaats van ‘freak out’. De band was uitgenodigd om op te treden in de befaamde club Studio 54. Toen de uitsmijter van de club frontman Nile Rodgers weigerde bij de ingang, riep hij heel hard ‘fuck off’. De rest is geschiedenis. Nile Rodgers zette zijn woede om tot een waanzinnige hit.”

MFSB - Love is the Message (Larry Levan Remix)

“Deze plaat werd veel gedraaid in The Loft, de mythische club in New York waar disco is ontstaan. Geïnspireerd op The Loft schreven spoken word-artiest Elise Costa en theatermaker Joris Buizer teksten voor QUEEN OF DISCO. Een zin uit de voorstelling is: ‘We blijven geloven in de kracht van de beat, zo neemt de nacht ons over.’ Het gaat over het gevoel dat disco je kan geven. De code van disco is namelijk: kom zoals je bent, want je mag er zijn!”

Flawless – George Michael

“Dit nummer is geweldig, maar het is ook de videoclip die me heel erg aanspreekt. Je ziet allemaal verschillende soorten mensen in een kamer dansen, zonder dat ze elkaar zien. Je voelt tegelijk dat ze allemaal een enorme behoefte hebben om samen te komen. Die tegenstrijdigheid is ook voelbaar in deze tijd. Het is net zoals tijdens de coronapandemie, toen de clubs gesloten waren. In discomuziek voel je het belang van groepsverband, waar de generatie van nu evenveel van kan genieten als die van toen.”

Scenebeeld QUEEN OF DISCO

Op het einde komen ze allemaal samen: de dragers van de bankjes en de zitters. Ook omstanders worden uitgenodigd. Ze bouwen de banken om tot een lange tafel in de openbare ruimte. Met woorden, muziek (viool) en een glas toasten ze op deze ontmoetingen en op dit moment. Centrale thema’s zijn mensen (opnieuw) verbinden, aanwezig zijn en vieren, dat alles gebeurt in de openbare ruimte in Midsland en West Terschelling.

Elke dag kunnen tien Oerolbezoekers  helpen dit project te dragen! Wil jij dit? Schaf dan je 0 euro ticket aan. 

De dagelijkse bijeenkomst van de bankdragers is om 13.30 u, de 'invasie' is van 14.00 u tot 16.00  en het slotmoment vindt plaats van 16.00 u tot 16.30 u, dit alles tijdens Oerol Festival, in Midsland en West Terschelling.

Figi’s eerste disco-herinnering stamt uit zijn kindertijd, toen hij als zevenjarig jongetje een discman van zijn vader, drummer Kim Weemhoff, kreeg. Terwijl het zonnetje door zijn slaapkamerraam scheen, zette hij Everybody Dance van Chic op, en gaf gehoor aan de boodschap uit het nummer door zijn heupen los te gooien.

“Het gevoel dat je krijgt van deze muziek is zo prettig,” zegt hij. “Iedereen kent het en iedereen houdt ervan. Het brengt je in extase, en dat gevoel probeer ik ook in mijn eigen producties en dj-sets te verwerken.” Dat maakt boogie zo uniek, volgens Figi. “Tegenwoordig klinkt muziek vaak imposant en groots, of is bedoeld om je in een trance te brengen. Zo hoor je bijvoorbeeld in techno – een genre dat ontstaan is in industriestad Detroit, het geluid van grote machines. In boogie zit veel meer leven, je voelt het meer in je lichaam. Het ritme is natuurlijker en menselijk.”

Figi houdt ervan zijn publiek te verrassen. Waar je bij veel elektronische clubmuziek vloeiende overgangen hebt tussen nummers, waardoor je niet doorhebt wanneer het ene nummer stopt en het andere begint, vindt Figi het juist leuk om op abrupte wijze iets opzwepends of juist ontspannends op te slingeren. Hij vertelt dat die vrijheid en onvoorspelbaarheid bij uitstek twee elementen zijn die je in het hier en nu brengen. En als iets helend werkt, dan is dat het wel. Want al is het maar voor een paar uurtjes, de boogie en de disco zorgen ervoor dat je even kunt ontsnappen aan alle tragiek in het leven.

Vorige maand kwam Figi’s debuut-EP 2099 uit op het Amsterdamse platenlabel Magnetron Music.

Wie zin heeft in een goed feestje, is bij het achtkoppige Entoto Band aan het juiste adres. Vrijdagmiddag, vlak voor hun swingende optreden op de Betonning, dronken saxofonist Million Tewelde en vocalist Helen Mengistu zich met ons in. Een juttertje te sterk? Nee hoor, ze zijn wel wat gewend!

Een beetje funk en een beetje jazz uit de Ethiopische jaren zestig, dat doet al watertanden. “We brengen harmonie en we brengen ritme!”, zegt Million zelfverzekerd. De twee muzikanten kennen de juiste ingrediënten voor een goede feestpartij. “Hoe voller hoe beter,” weet Million. “Wat ook essentieel is, is goed geluid,” vult Helen aan. Dansen mag nooit en te nimmer overgeslagen worden. En extra bonuspunten als het feest met lekker weer gehouden wordt. Maar de nummer één van een goede sfeer: gastvrijheid. Million: “Iedereen moet zich welkom voelen, en je moet als gastvrouw of -heer zelf het juiste voorbeeld geven, de sfeer creëeren.”

Ethiopië staat bekend om de koffie, maar zo nu en dan, bijvoorbeeld met oud en nieuw wordt er uitgepakt met het alcoholische tege, gemaakt van honing, en beresterk. “Bijna negentig procent alcohol,” zegt Helen. Volgens haar moet je de maand ervoor nuchter blijven, en daarna een maandje bijkomen.

Bijkomen moet ook van al het goede eten op zo’n feest, want daar doen de Ethiopiërs niet gierig over. “Als je bij ons over de vloer komt, wordt er áltijd uitgebreid voor je gekookt. Wij hebben geen feestjes met blokjes kaas op tafel,” hint Million grijnzend. De boodschap is duidelijk!

En het juttertje, bevalt dat? Ze zijn eerst een beetje sceptisch, maar dan zegt Million: “Heerlijk!”, en hij lijkt het te menen. Als na afloop de fles Juttersbitter weer in de tas verdwijnt, zegt Helen lachend: “Meer!” en wijst naar haar glas. Daar doen wij dan weer niet moeilijk over.

Goed nieuws: Brand heeft zojuist bijgetekend om opnieuw vijf jaar lang hoofdsponsor van Oerol Festival te zijn. Mede om dat te vieren legde Brand-brandmanager Sjouke Bleeker nog eens heel grondig uit waarom het nou precies zo prettig is om bier uit een glas te drinken tijdens Oerol. Een verhaal in slokken.

Slok nul (glas vol)

Sjouke staat bij de bar tegenover het hoofdpodium op de Betonning. Hij pakt een glas van de stapel en spoelt het om in de spoelbak. “Spoelen is belangrijk voor de hygiëne, en je koelt het glas af,” legt hij uit. “Koel bier in een koel glas.” Vervolgens tapt hij soepel een biertje (tap in één keer opentrekken, aldus Sjouke), dat hij afschuimt met een spatel die hij uit een glas water pakt. Hij serveert het biertje. We nemen het biertje. Het glas ligt koel en hard in de hand.

Slok 1 (glas een kwart leeg)

De schuimkraag knispert, het glas tikt pittig en het pils komt dwars door het vaalwitte schuim heen de mond in. Lekker. “Brand is wat bitterder dan gewoon bier, dat komt door de twee hopsoorten die we gebruiken,” zegt Sjouke. “Brand is de oudste brouwerij van Nederland.”

We merken op dat we uit glas drinken, wat op zich evident is, maar toch ook goed en belangrijk. “Normaal drink je op een festival uit plastic glazen,” zegt Sjouke. “Het bier slaat dan sneller dood, en het lege bekertje belandt op de grond. Hier zou dat betekenen dat het vervolgens in de Waddenzee zou belanden. Dat moeten we niet hebben.” Dat dat tijdens Oerol Festival überhaupt kan, bier in glas, komt door de bezoeker. “Die zijn keurig en ruimen het glas ook netjes op als er toch per ongeluk eens iets valt.”

Slok 2 (glas half leeg)

Bij de tweede flinke slok zitten we op de helft. Het bier smaakt nog steeds goed en koel. De schuimkraag, die nu ook nog steeds op het bier zit, zit daar omdat Sjouke de schuimkraag met een film water heeft bedekt. “Daardoor blijft het moederkoolzuur in het bier,” zegt hij. Moederkoolzuur is een brouwterm, die slaat op het koolzuur dat van nature in het bier zit. Dat is anders dan het koolzuur waarmee het bier uit het vat gepompt wordt. Die twee zuren moeten gescheiden blijven. En daar helpt de schuimkraag mee. “Doe je het niet met een film water bedekken, dan slaat het bier dood. Dan krijg je een laf biertje,” zegt Sjouke.

Slok 3 (glas twee derde leeg)

Met het bier in de hand lopen we nog even naar de tanks die achterop het terrein staan. Meerdere tanks met duizend liter bier. Dus daar komt het vandaan. “Hier wordt het met compressie naar de bars gepompt, waar het vers uit de tap komt.”

Slok 4 (glas leeg)

Met het glas bijna leeg, en een buik vol heerlijk pils, slaat toch nog iets van de weemoedigheid toe. ‘t Is bepaald niet best met de wereld, en wij staan hier bier te drinken. Sjouke snapt wat we bedoelen. “Ik merk het bij de jeugd vooral. Na twee moeilijke jaren hebben ze gewoon veel gemist. Mijn dochters zijn in de leeftijd dat ze uitgaan, en voor die jongeren denk ik echt dat ze iets hebben gemist. Ze zouden verkering moeten krijgen, het weer uit moeten maken, en lekker de wereld verkennen. Voor mijn gevoel moeten ze het nu een beetje inhalen, en dat gun ik ze. Wat betreft de wereld, het is heel naar wat er allemaal gebeurt, en we doen ons best een ander te helpen. Tot alles weer goed is drinken we er een. Het voelt goed en het smaakt lekker.”

Het glas is leeg, maar we hebben weer wat geleerd. Mocht je in de gelegenheid zijn, geniet eens extra van een bier op de Betonning of de Luwte, een verse vracht Brand Weizen wordt vandaag aangeleverd. Ook kan je bij de Luwte een kleine bierproeverij aanschaffen, waar speciale Oerol-kaas bij wordt geleverd.